Aliporudi nyumbani, Ebenezer hakuwa yule yule.

Chumba chake kilionekana finyu, lakini akili yake ilipanuka kama anga.

Kitabu chake sasa kilikuwa na kurasa alizoweza kusoma bila taa.

Macho yake yalijifunza kutambua maandishi ya kale – Lugha ya Miujiza.

Kila alfajiri alipofungua kitabu, ukurasa mpya ulionekana.

Sauti ndani ya nafsi yake ilikuwa kama mzee anayeongoza vita ya enzi.

Aliandika maandiko kwenye ukuta kwa kidole tu – na hayakufutika.

Wenye macho ya kawaida hawakuyaona – lakini wenye “ndani” waliona.

Shule alikohudhuria ilionekana ya kawaida kwa wengine.

Lakini kwa Ebenezer, kila mwalimu alikuwa na aura tofauti.

Mwalimu wa hesabu alikuwa na kivuli cha mnyama wa kale nyuma yake.

Mwalimu wa sanaa alitembea na maua ya bluu yasiyoonekana kwa wengi.

Alianza kuwaona walioko “ng’ambo ya kawaida” – waliovaa miili ya kawaida.

Mmoja alikuwa mlinzi wa geti, lakini macho yake yalikuwa na moto mweusi.

Mwingine alikuwa dada wa mapokezi – lakini mikono yake iliyojaa pete za ajabu.

Wote walimtazama kwa jicho la pili – kana kwamba walimtambua kabla hajajitambua.

Mara ya kwanza alikutana na mmoja wao – jina lake lilikuwa Alphaeus.

Alikuwa mwanafunzi mpya aliyeketi peke yake, akicheza na mwanga mkononi.

Walitazamiana kimya kwa dakika kadhaa, halafu Alphaeus alitabasamu:

“Karibu kwenye upande wa pili wa ukweli, Ebenezer.”

Alphaeus alimpeleka kwenye eneo lililokuwa nyuma ya maktaba kuu.

Kulikuwa na mlango uliofunguliwa kwa neno lisiloandikwa: "Qhuretta."

Ndani, kulikuwa na chumba kisicho na dari – anga lilionekana juu yao moja kwa moja.

Huko, vijana wengine walikuwa wamezunguka mduara wa moto wa bluu.

Hawa walikuwa watoto wa miujiza – wachache walioamka kati ya wengi waliolala.

Kila mmoja alikuwa na alama ya kipekee – Ebenezer alikuwa na jicho la tatu.

Alphaeus alikuwa na nyota ya mstatili kifuani – alama ya wasafiri wa ndoto.

Kila mmoja alijifunza jinsi ya kudhibiti nguvu yake – na kuitumikia mwanga.

Walifundishwa na kiumbe kilichoitwa Fabrizio – si binadamu wala mzimu.

Mwalimu huyo alikuwa na sauti ya kina kama ardhi yenyewe.

Aliwaambia, “Giza haliji tu – linaitwa. Na mmoja wenu atakuwa mlango.”

Ebenezer alihisi mgongo wake kutetemeka – kana kwamba maneno hayo yalikuwa yake.

Siku zilipita, na nguvu zikakua ndani yao.

Ebenezer aliweza sasa kusimamisha muda kwa sekunde chache.

Aliweza kuona nyuma ya maneno ya mtu – ukweli wa moyo wake.

Lakini pia alianza kusikia sauti za walio mbali, waliopotea zamani.

Siku moja akiwa peke yake, aliona kivuli kirefu kikimfuata.

Kilitembea bila kelele, lakini ardhi ilitetemeka kila kilipopiga hatua.

Kivuli hicho kilisimama mbele yake na kusema, “Tumekutafuta kwa karne saba.”

Ebenezer akauliza, “Ninyi ni nani?” – Lakini sauti hiyo ikajibu, “Sisi si mmoja.”

Kivuli kikamweleza kwamba kuna mlango mwingine – wa pili, wa mwisho.

Mlango huo uko kati ya mauti na uhai – sehemu ambapo watu hupotea.

Ili kufungua mlango huo, Ebenezer lazima atoe sadaka ya kukata nafsi.

“Ni lazima upoteze sehemu yako ya zamani ili uingie sehemu ya sasa.”

Ebenezer akarudi kwa Alphaeus na kumweleza yote.

Alphaeus alishtuka, “Ikiwa unafuatwa na kivuli hicho – basi wewe ndiye kiini.”

Waliwaita Fabrizio na Roy – wachawi wa kale waliotunzwa kwa miaka ya siri.

Majina yao yalihifadhiwa kwa alama, si kwa maneno – walikuwa walinzi wa mpaka.

Roy alichora duara la kinga, wakamfunga Ebenezer katikati.

Moto wa rangi tatu ulizuka – mweupe, wa damu, na wa usiku.

Ndani ya duara, Ebenezer aliona maisha yake yote yakirudi – haraka kama ndoto.

Kisha kulikuwa na ukimya – mzito, wa kutisha, wenye pumzi ya giza.

Sauti mpya ilisikika ndani yake, ikisema:

“Mwanga ni mzigo. Usipotembea nao kwa busara, utakuchoma.”

Ebenezer alilia kwa ndani – machozi ambayo hayakuanguka nje.

Sauti ikasema tena: “Wakati umefika. Mlango wa pili unakusubiri.”

Jioni hiyo, Ebenezer hakurudi nyumbani.

Alitembea hadi mahali ambapo dunia hukoma kuwa na sura ya kawaida.

Mahali ambapo anga lina rangi ya kijani mchana na nyeusi alfajiri.

Hapo ndipo mlango ulikuwa – ukisubiri kuguswa kwa damu ya kweli.

Ebenezer alichomoa kisu cha kiroho alichopewa na Fabrizio.

Alijikata mkono na kupaka damu hiyo kwenye jiwe lenye alama tatu.

Jiwe likatetemeka, likatoweka, na mlango wa nuru nyeusi ukafunguka.

Akaingia – bila kujua kama atarudi akiwa yeye au kitu kingine.

Ndani ya mlango kulikuwa na chochote isipokuwa mwanga.

Mwanga usio na joto, usio na upendo – lakini uliojaa maarifa.

Sauti zikaongea pamoja: “Karibu, mrithi wa mwisho. Dunia inaulizwa swali.

Na jibu liko ndani ya moyo wako