Utamu wa Shemeji

Episode ya 3: Moto Hausinzi — Siri Hatarini

Asubuhi ilikucha nikiwa bado sijajua kama ni kweli kilichotokea usiku ule au ni ndoto. Nilipoamka, Rahma hakuwepo chumbani. Lakini harufu ya manukato yake ilikuwa bado kwenye mto, na taulo lake lilikuwa limeachwa chini ya kitanda — ushahidi wa usiku wenye hatari na utamu usioelezeka.

Nilipotoka chumbani, nilimkuta jikoni, akiwa na dera la nyumbani lililokaza maungo yake kiasi kwamba mapaja yake yalikuwa wazi bila huruma. Aliponiona, alicheka tu kimtongozi, akisema,

“Umeamka mpenzi wa mtu?”

Nilisita. “Rahma, usiku wa jana… siyo sawa. Dada yako ni mke wangu.”

Akanisogelea, akaniwekea kidole mdomoni,

“Shhh… usiharibu kumbukumbu. Mwili haukudanganya jana. Usijifanye mtakatifu wakati ulinitia kama mwanaume wa ndoto.”

Alinipiga busu la haraka, akacheka na kuendelea kupika.

Siku hiyo ilikuwa sendoff ya mke wangu, Miriam. Nilimwona akifika jioni akiwa amependeza kupita maelezo, lakini macho yangu yalikuwa yamezoea umbo la mdogo wake. Nilihisi kama msaliti, lakini tamaa tayari ilikuwa imeshachora njia ya kupita.

Usiku huo tulilala chumba kimoja na Miriam. Lakini Rahma aliandika ujumbe mfupi kwenye karatasi, akauslide chini ya mlango kabla hatujazima taa:

> “Usininyime leo. Nitakuwa bafuni saa 8 usiku. Ukinikosa, nitakuambia an everything.”

Nilihisi presha ya damu ikipanda. Mke wangu alikuwa tayari amelala kifuani mwangu, akitabasamu kwa utulivu. Lakini kichwani mwangu, Rahma alikuwa akicheza. Picha ya mdomo wake, miguno yake, na joto la sehemu zake za siri vilikuwa vinanivuruga.

Saa nane kasorobo, nilinyata. Niliingia bafuni. Rahma alikuwa amesimama chini ya bomba, maji yakimwagika juu yake, naked, akichezesha nywele zake taratibu kama yule mwanamke kwenye sinema za kifaransa.

“Shemeji, nilijua huwezi nikosa. Mwili wako unanipenda kuliko roho yako,” alisema huku akinisogelea.

Alinivua boxer, akanivuta chini ya bomba. Maji yalitushukia lakini moto wa miili yetu ulikuwa juu kuliko maji ya bomba. Aliinama na kuanza kazi kwa ulimi wake kana kwamba alikuwa anakula ice cream ya mwisho duniani. Nilijishikilia ukutani, nikihisi miguu ikikosa nguvu.

“Rahma, unaniua…”

Akamjibu kwa midomo akiwa bado chini, “Basi nife nawe.”

Aligeuka, akanipa mgongo. Alishika ukuta wa bafu, akainama. Hakuwa na aibu. Hakuwa na hofu. Nilimsogelea, nikamshika kiuno, nikamwingilia kwa pigo moja kali lililomtoa sauti ya “AAAH!”

“Ndiyo hiyo! Shemeji! Kula! Kulaaa kama mnyama!” alilalama kwa sauti ya kiumbe anayeteseka kwa raha. Nilimpiga nalo hadi miguu ikaanza kuishiwa nguvu. Alijibinua, akaniangalia machoni:

“Bado hatujaanza. Leo nataka usahau jina la dada yangu.”

Tulijicheza hadi miguno ikawa kama muziki wa usiku. Baada ya dakika ishirini za mapambano ya kifua, alipiga kelele ya mwisho, akasema kwa pumzi nzito:

“Sasa najua niko hai kwa sababu yako.”

Lakini tuliposikia mlango wa nje ukifunguliwa — Miriam alikuwa ameamka — moyo wangu ulikunjamana kwa hofu.