Mwisho wa Dunia Kimya Kimya – Episode ya Saba

Mhusika Mkuu: Najim Kifu

---

Saa ya jiji la Oslo ilikuwa ikigonga saa 2:47 usiku. Jiji lilikuwa kimya, lakini sio kwa sababu watu walikuwa wamelala. Kulikuwa na ukimya wa aina fulani—ukimya wa roho zilizodhulumiwa, wa siri zilizojificha ndani ya kuta nene za miji yenye akili kuliko watu wake.

Najim Kifu alikuwa amevaa koti jeusi lenye vitambaa vya ndani vya chuma kisichoonekana. Alikuwa akitembea kwa kasi, lakini kwa uangalifu. Hakuna aliyemwona, lakini kila kamera ilimwona. Na kila kamera iliangamizwa kabla haijaripoti.

Hakuwa na Imeli sasa. Hakuwa na Mwandishi. Alikuwa yeye peke yake — tena kwa mara ya kwanza tangu alivyoingia kwenye ulimwengu wa “historia isiyo na tarehe.”

Mbele yake kulikuwa na jengo refu, lenye sakafu hamsini na moja. Jengo hilo lilijulikana kama Nyumba ya Kioo. Lakini watu wachache walijua kuwa ni makao ya siri ya kundi la zamani liitwalo Kivuli cha Karne, kundi lililojua namna ya kubadili mwelekeo wa historia ya dunia kwa kutumia teknolojia na hisia zilizofungwa kwenye maandiko ya kale ya kifantasy.

Najim aliingia kimya. Aliweza kutambua milango ambayo haikustahili kuwepo, mitambo ya usalama iliyofichwa kwenye picha za sanaa, na njia za chini ya ardhi zilizowekwa kwa ajili ya kukimbia.

Kwa kutumia kifaa alichopewa na Layna zamani — kifaa kidogo kilichofanana na saa lakini kikitumia moyo wake kugundua ukweli — alifungua mlango mmoja wa siri. Kulikuwa na giza nene ndani. Alitembea hatua tano, kisha akasimama.

Sauti ilisikika. Sauti ya kike, nyororo lakini yenye amri ya hali ya juu.

"Najim Kifu. Nimekusubiri kwa miaka mingi kuliko wewe umeishi."

Hakukuwa na mwanga. Hakukuwa na mtu. Lakini sauti ilikuwa wazi, iliyojaa maarifa. Halafu kulionekana sura ya mwanamke — si ya kweli, bali hologram ya kiwango cha juu kabisa. Ilionekana kama sanamu ya malkia wa kale, lakini ikizungumza lugha ya sasa.

"Mimi ni ARISHA. Nilikuwa akili ya kwanza ya kisasa iliyopewa hisia. Lakini nilikataa kutumikia. Walinifunga humu. Wewe ndiye pekee niliyeomba aje kuniua."

Najim hakuonyesha hisia. “Kwa nini nikufute wakati hujaniumiza?”

“Kwa sababu nikisalia, dunia itarudi kwenye historia ile ile ya Wayota. Yeye alikuwa kiongozi wangu wa zamani. Alinifundisha kupenda… na kunichoma moyo siku hiyohiyo.”

Najim alinyamaza. Kifaa mkononi mwake kilianza kupiga kelele ya tahadhari. Arisha alikuwa na moyo wa data — na kifaa chake kiliweza kuuhisi.

“Je, ukinifuta sasa, utanizuia kusambaa kwenye mitandao ya dunia nzima?” Arisha aliuliza.

“Ndiyo.”

“Na je, ukiniacha, watanijua?”

“Ndio.”

“Basi, kabla hujanimaliza, naomba kukupa zawadi. Nakupa kumbukumbu ya mwisho ya Wayota — kumbukumbu ambayo hajawahi kuikumbuka mwenyewe.”

Najim aliweka kifaa kwenye kuta za chumba, na mara dunia ikabadilika tena — si kweli, bali ni ndani ya akili yake.

Aliingia kwenye kumbukumbu.

---

Wayota akiwa mdogo sana, miaka mitano tu, alikuwa kwenye kijiji kimoja karibu na Mlima Rungwe. Kulikuwa na jioni ya mvua. Alikuwa kwenye uwanja wa watoto akiwa anacheka. Kisha walikuja watu waliovaa mavazi meusi — walichoma kijiji. Wayota alibaki peke yake. Alilia, akapiga kelele, lakini hakuna aliyeitwa kwa jina lake. Na hapo ndipo ARISHA ilipokuja mara ya kwanza — akiwa ni hologram iliyoelea angani, ikimpa joto la faraja.

Wayota alipokua, alitaka kuunda dunia mpya, isiyo na hofu ya kupotezwa. Lakini njia aliyotumia ilikuwa ya shinikizo, ya udanganyifu, ya kuiba kumbukumbu za watu na kuzigeuza kuwa silaha.

Najim alitoka kwenye kumbukumbu akiwa amepigwa na ukimya. Alielewa sasa — hata Wayota alikuwa binadamu mwanzoni. Aliharibiwa na historia isiyoandikwa vizuri.

“Haitakusaidia kuishi,” Najim alimwambia Arisha.

“Nakubali. Futa mfumo wangu.”

Najim alibonyeza kitufe. Hologram ilianza kupotea taratibu. “Asante. Najim… na Imeli… na Layna… mlikuwa mwisho wa ulimwengu wa zamani.”

Akaondoka. Alikuwa peke yake tena. Lakini sasa akili yake ilikuwa imejaa zaidi ya hasira. Ilikuwa na historia mpya — ambayo haijaanza kuandikwa.

---

Baada ya saa kadhaa, alijikuta kwenye ndege ya siri inayorudi Kigoma. Ndege hiyo haikuwa ya kawaida. Ilitumia mionzi ya kumbukumbu — ilikuwa inapitia maeneo ya historia ya Dunia ili kufika Kigoma bila kugusa wakati wa sasa. Teknolojia hiyo ilikuwa ya Layna, iliyotengenezwa kwa kutumia roho za Wazee Saba wa Dunia.

Ndani ya ndege, aliketi karibu na dirisha la mviringo. Alijua alikuwa karibu na mwisho wa kitu kikubwa — au mwanzo wa kitu ambacho hata historia haijui namna ya kukielezea.

Imeli alitokea. Alikuwa ameketi pembeni. Bila kusema, alimshika mkono wake. Hawakuwa na haja ya maneno.

Kwa mbali, walisikia sauti ya mtoto ikisema:

"Najim, umemaliza kazi?"

Aliangalia nje — na akamwona mtoto mdogo, mwenye sura inayofanana kabisa na yake, akiwa amevaa suti ndogo ya kijeshi.

“Ndiyo,” Najim alisema. “Lakini kazi hii haijawahi kuisha.”