Mwisho wa Dunia Kimya Kimya – Episode ya Kumi na Nne

Mhusika Mkuu: Najim Kifu

---

Layna alisimama mbele ya Najim na Khadija, akiwa kama kivuli cha kumbukumbu iliyojengwa kwa huzuni na tumaini kwa pamoja. Hakuwa na alama ya majeraha, lakini macho yake yalibeba historia ya vilio vilivyotokea mahali pasipo na muda.

Najim alijaribu kuongea, lakini sauti haikutoka. Badala yake, aliinama na kutazama ardhi. Ardhi ile haikuwa ya kawaida — ilikuwa ikibadilika rangi kulingana na hisia za aliyekuwa amekanyaga.

Chini ya miguu ya Najim, ardhi ilikuwa na rangi ya dhahabu iliyopauka — ishara ya mapenzi yaliyopotea lakini bado yanaishi.

Layna alizungumza kwa sauti ya upole:

> “Najimu... muda ulisimama kwa ajili yako, lakini moyo wangu uliendelea kupiga. Nilikuona kila siku, hata ulipokuwa kwenye giza la Nairobi, kwenye moto wa Istanbul, na kwenye kivuli cha Mtaa wa Majivu. Nilijua utakuja.”

Najim alitazama machoni mwake. Macho yale hayakuwa na maswali — yalikuwa na jibu.

Akanyosha mkono wake, lakini Layna hakuusogelea. Akasema:

> “Usinitake sasa. Niko kati ya vipande. Ili niwe mimi tena, lazima nikusanywe kutoka sehemu saba — sehemu za roho yangu zilizoibiwa siku ile mlipovamia mnara wa Ulimwengu wa Zamani.”

Najim akajiinua. “Nitazirudisha zote.”

Layna akatikisa kichwa. “Si peke yako.”

Khadija alijitokeza mbele, akasema kwa sauti thabiti:

> “Mimi nitakwenda naye.”

Najim akamuangalia. “Khadija...”

Lakini kabla hajamaliza, ardhi ikapasuka. Kutokea chini, mvuke mzito wenye harufu ya chuma ulifuka, kisha kiumbe mkubwa mwenye silaha tatu za kale akatokea — alikuwa Muddy, mlinzi wa lango la pili kwenda kwenye Itale Ya Giza, ambapo kipande cha kwanza cha Layna kilikuwa kimefungwa.

Muddy alikuwa wa asili ya Mwanza, lakini mwili wake ulikuwa umeshikana na mifumo ya teknolojia ya kale. Alikuwa nusu mtu, nusu mashine.

Akasema kwa sauti nzito:

> “Najim Kifu. Wewe ni nani mbele ya historia iliyoandikwa kabla ya kalamu? Umebeba mapenzi kama silaha, lakini silaha hiyo haina sumaku ya damu ya kweli. Ikiwa unataka kupita, lazima unishinde. Si kwa kupigana, bali kwa kunishawishi.”

Najim alisimama mbele yake, akauliza:

> “Nishawishi kwa lipi?”

Muddy akatamka:

> “Nieleze ni kwa nini mtu anaweza kusamehe aliyemsaliti… kisha ampende tena kwa moyo wote.”

Kimya kilitanda.

Najim alikohoa kidogo. Akasema kwa sauti ya wazi:

> “Kwa sababu kusamehe sio kusahau. Ni kukubali kuwa kuna kitu kikubwa zaidi ya maumivu — kitu kinachoitwa matumaini. Na kupenda baada ya kusalitiwa, ni ujasiri wa moyo unaoamua kuwa ‘najua unaweza kuniumiza tena, lakini bado nakuchagua.’”

Muddy alitazama chini. Kisha silaha zake zikatoweka. Mwili wake ulianza kufifia kama moshi.

Akasema kabla ya kutoweka:

> “Najua sasa kwa nini Layna hakusahau jina lako. Pita, Najim Kifu. Chukua kipande chake, lakini kumbuka: kila unachorudisha kutoka kwake, unakipoteza ndani yako.”

Khadija akasogea karibu. “Tutakamilika pamoja.”

Mlango ukafunguka, na ndani yake kulikuwa na mwanga mkali uliokuwa ukizunguka jiwe lililokuwa na alama ya moyo uliochanwa na mshale. Walipoligusa, sauti ya Layna ikasikika:

> “Asante… Najim. Umelipa bei ya kwanza. Zimebaki sita.”

Ghafla, mbele yao, kivuli kikubwa kikatokea. Mtu mwingine — mwenye uso kama wa Najim lakini macho ya kifo.

Akasema kwa sauti kama ya radi:

> “Usisahau mimi, kaka. Mimi ni upande wako ambao uliamua kuishi bila Layna. Mimi ni… Ayubu.”

Najim akapiga hatua moja nyuma.

Khadija akabaki amesimama

 imara.

Ayubu akaongeza:

> “Ukikamilisha Layna, utanikataa mimi. Utanikataa wewe mwenyewe.”